Vishvagunadarsha

भूयो दोषैरपि परिवृतः पूरुषः सात्विकानां
प्रायः पूज्यो भवति भगवद्भक्तिमासाद्य हृद्याम् ।
आक्रान्तापि प्रबलभुजगैः कण्टकैरप्यनल्पैः
किं नादृत्या सुरभिकुसुमा केतकी भाग्यभाजाम् ॥

bhuuyo doshairapi parivrtah purushah saatvikaanaam
praayah puujyo bhavati bhagavadbhaktimaasaadya hrdyaam |
aakraantamapi prabalabhujagaih kantakairapyanalpaih
kim naadrtyaa surabhikusumaa ketakii bhaagyabhaajaam ||

Ein Mensch, der sich Gott von Herzen überläßt, sei er auch mit den meisten Mängeln behaftet, wird liebenswert für alle, die aufs Wesentliche sehn. Warum sollten also Schraubenbäume, von nicht eben kleinen Dornen und giftigem Gewürm beschützt, mit ihren duftenden Blüten nicht von denen geschätzt werden, die Teilenswertes teilen?