Rasagangadhara

मृद्वीका रसिता सिता समशिता स्फीतं निपीतं पयः
स्वर्यातेन सुधाप्यधायि कतिधा रम्भाधरः खण्डितः ।
तत्त्वं ब्रूहि मदीयजीव भवता भूयो भवे भ्राम्यता
कृष्णेत्यक्षरयोरयं मधुरिमोद्गारः क्वचिल्लक्षितः ॥

mrdviikaa rasitaa sitaa samashitaa sphiitam nipiitam payah
svaryaatena sudhaapyadhaayi katidhaa rambhaadharah khanditah |
tattvam bruuhi madiiyajiiva bhavataa bhuuyo bhave bhraamyataa
krshnetyaksharayorayam madurimodgaarah kvacillakshitah ||

Hast von saftigen Zuckertrauben genascht, an fetter Milch dich sattgetrunken,
bist in den Himmel gefahren, als Göttertrank sie dir servierten,
und wie oft hast du der paradiesischen Rambha Unterlippe wundgeküßt?
Sag die Wahrheit, mein Herz, als einer, der im Leben viel rumgekommen ist:
Weißt du, was noch wonnesüßer herausquillt als "Krishna!" mit zwei Silben geseufzt?