Carudatta

अज्ञानात् या मया पूर्वं शाखापत्रैर्वियोजिता ।
छायार्थी ग्रीष्मसंतप्तस्तामेव पुनराश्रितः ॥

ajnaanaat yaa mayaa puurvam shaakhaapatrairviyojitaa |
chaayaaaarthii griishmasantaptastaameva punaraashritah ||

Jetzt in der Mittagshitze schmachtend kehre ich Schatten suchend zu dem Ast zurück,
den ich einst aus Unverstand seiner Blätter beraubte.