Ratnabandhagara

असंमाने तपोवृद्धिः संमानाच्च तपःक्षयः ।
पूजया पुण्यहानिः स्यान्निन्दया सद्गतिर्भवेत् ॥

asammaane tapovrddhih sammaanaacca tapahkshayah |
puujayaa punyahaanih syaannindayaa sadgatirbhavet ||

Nicht anerkannt gedeiht der Büßer, aus Anerkennung schlägt Buße fehl.
In der Anbetung schwindet der Segen, aus Schmähung wird der gute Weg.