Ratnabandhagara

अस्ति पुत्रो वशी यस्य भृत्यो भार्या तथैव च ।
अभावे सति संतोषः स्वर्गस्थोऽसौ महीतले ॥

asti putro vashii yasya bhrtyo bhaaryaa tathaiva ca |
abhaave sati samtoshah svargastho'sau mahiitale ||

Wer einen Sohn, Weib und Dienerschaft hat, die ihm gehorchen,
wer in der Kargheit zufrieden ist, hat schon auf dieser Erdoberfläche den Himmel erreicht.