Vairagya 51 - 53: Gespräch zwischen Asket und König; Konkurrenz; Augenhöhe

॥ यतिनृपतिसंवादवर्णनम् ॥

|| yatinrpatisamvaadavarnanam ||

Gespräch zwischen Asket und König

त्वं राजा वयमप्युपासितगुरुप्रज्ञाभिमानोन्नताः

ख्यातस्त्वं विभवैर्यशांसि कवयो दिक्षु प्रतन्वन्ति नः ।

इत्थं मानधनातिदूरमुभयोरप्यावयोरन्तरं

यद्यस्मासु पराङ्मुखोऽसि वयमप्येकान्ततो नि:स्पृहाः ॥ ५१ ॥

tvam raajaa vayamapyupaasitaguruprajnaabhimaanonnataah

khyaatastvam vibhavairyashaamsi kavayo dikshu pratanvanti nah |

ittham maanadhanaatiduuramubhayorapyaavayorantaram

yadyasmaasu paraangmukho’si vayamapyekaantato nihsprhaah || 51 ||

Du bist der König. Erhaben sind auch wir, da der weise Lehrer, vor dem wir sitzen, uns annimmt. Du bist bekannt für deine Besitztümer, Dichter verbreiten unseren Ruhm in alle Himmelsrichtungen. Somit ist die Kluft zwischen uns beiden, zwischen Geld und Ehre, sehr weit. Wenn du von uns dich abwendest, werden auch wir in jeder Beziehung teilnahmslos.

अर्थानामीशिषे त्वं वयमपि च गिरामीश्महे यावदर्थं

शूरस्त्वं वादिदर्पव्युपशमनविधावक्षयं पाटवं नः ।

सेवन्ते त्वां धनाढ्या मतिमलहतये मामपि श्रोतुकामा

मय्यप्यास्था न ते चेत्त्वयि मम नितरामेष राजन्ननास्था ॥ ५२ ॥

arthaanaamiishishe tvam vayamapi ca giraamiishmahe yaavadartham

shuurastvam vaadidarpavyupashamanavidhaavakshayam paatavam nah |

sevante tvaam dhanaadhyaa matimalahataye maamapi shrotukamaa

mayyapyaasthaa na te cettvayi mama nitaraamesha raajannanaasthaa || 52 ||

Du herrscht über wertvolle Dinge, wir aber beherrschen die Sprache als Wert.

Du bist ein Held, wir aber gebieten über das stets geschliffene Wort und die Methoden, in Debatten freche Gegner mundtot zu machen. Dir dienen die Geldsäcke, mir jedoch die Lernwilligen, um sich ihrer faulen Gedanken zu entledigen. Wenn du nicht zu mir stehst, dann ist es auch um mein festes Vertrauen in dich, o König, geschehen.

वयमिह परितुष्टा वल्कलैस्त्वं दुकूलैस्

स्सम इह परितोषो निर्विशेषो विशेषः ।

स तु भवतु दरिद्रो यस्य तृष्णा विशाला

मनसि च परितुष्टे कोऽर्थवान् को दरिद्रः ॥ ५३ ॥

vayamiha paritushtaa valkalaistvam dukuulais

ssama iha paritosho nirvishesho visheshah |

sa tu bhavatu daridro yasya trshnaa vishaalaa

manasi ca paritushte ko’rthavaan ko daridrah || 53 ||

Wir sind hier durchaus zufrieden mit Rindenbast, du mit feineren Geweben.

Die Zufriedenheit an sich ist gleich und unterscheidet uns nicht voneinander.

Der soll ein Armer sein, dessen Gier übermächtig wird. Wenn beide Befriedigung empfinden - wer ist dann der Reiche, und wer der Habenichts?