Vairagya 54 - 56: die Neureichen; gegenseitiger Nutzen

फलमलमशनाय स्वादु पानाय तोयं

क्षितिरपि शयनार्थं वासने वल्कलं च ।

नवधनमधुपानभ्रान्तसर्वेन्द्रियाणा

मविनयमनुमन्तुं नोत्सहे दुर्जनानाम् ॥ ५४ ॥

phalamalamashanaaya svaadu paanaaya toyam

kshitirapi shayanaartham vaasane valkalam ca |

navadhanamadhupaanabhraantasarvendriyaanaa

mavinayamanumantum notsahe durjanaanaam || 54 ||

Es gibt genug Früchte zu essen, süßes Wasser zu trinken,

die Erde als Bett, Rindenbast sich anzukleiden.

Die Anmaßung von Schurken, deren Sinne von neuem Reichtum und Rauschtrank
benommen sind, kann ich nicht mehr gutheißen.

अश्नीमहि वयं भिक्षामाशावासो वसीमहि ।

शयीमहि महीपृष्ठे कुर्वीमहि किमीश्वरैः ॥ ५५ ॥

ashniimahi vayam bhikshaamaashaavaaso vasiimahi |

shayiimahi mahiiprshthe kurviimahi kimiishvaraih || 55 ||

Wir sollten Erbetteltes verzehren, uns in Nacktheit hüllen,

auf dem Erdrücken ruhen – was haben wir mit den Herren zu schaffen?

न नटा न विटा न गाथका न च सभ्येतरवादचुञ्चवः ।

नृपमीक्षितुमत्र के वयं स्तनभारानमिता न योषितः ॥ ५६ ॥

na nataa na vitaa na gaathakaa na ca sabhyetaravaadacuncavah |

nrpamiikshitumatra ke vayam stanabhaaraanamitaa na yoshitah || 56 ||

Tänzer sind wir nicht, Possenreißer, Sänger oder billige Lobhudler auch nicht. Wenn schon keine sich vollbusig vorbeugenden Damen – wer sind wir dann, den König zu sehen?