Bhagavata

क्वचिद्रुदन्त्यच्युतचिन्तया क्वचिद्
हसन्ति नन्दन्ति वदन्त्यलौकिकाः ।
नृत्यन्ति गायन्त्यनुशीलयन्त्यजं
भवन्ति तूष्णीं परमेत्यनिर्वृताः ॥

kvacidrudantyacyutacintayaa kvacid
hasanti nandanti vadantyalaukikaah |
nrtyanti gaayantyanushiilayantyajam
bhavanti tuushniim parametyanirvrtaah ||

Einige weinen, wenn sie an den Ewigen denken, einige lachen, scherzen, reden in Extase.
Dann tanzen sie und singen und fühlen sich dem Ungeborenen nahe.
So werden sie still, gehen ins Höchste und sind frei.