गभीरे कासारे विशति विजने घोरविपिने
विशाले शैले च भ्रमति कुसुमार्थं जडमतिः ।
समर्पैकं चेतः सरसिजमुमानाथ भवतो
सुखेनावस्थातुं जन इह न जानाति किमहो ॥
gabhiire kaasaare vishati vijane ghoravipine
vishaale shaile ca bhramati kusumaartham jadamatih |
samarpaikam cetah sarasijamumaanaatha bhavato
sukhenaavasthaatum jana iha na jaanaati kimaho ||
Tiefe Sümpfe durchwatet, menschenleeren Finsterwald und Hochgebirge durchstreift, nur die eine Blume vor Augen der Engstirnige. Warum nur, o Shiva, Herr der Flachsblonden, weiß denn niemand, daß er dir nur seinen Geistlotus überreichen muß, um im Glück zu verharren?
No comments:
Post a Comment