यज्जीव्यते क्षणमपि प्रथितं मनुष्यै
र्विज्ञानविक्रमयशोभिरभज्यमानम् ।
तन्नाम जीवितमिह प्रवदन्ति तज्ज्ञाः
काकोऽपि जीवति चिरं च बलिं च भुङ्क्ते ॥ ४७ ॥
yajjiivyate kshanamapi prathitam manushyai
rvijnaanavikramayashobhirabhajyamaanam |
tannaama jiivitamiha pravadanti tajjnaah
kaako'pi jiivati ciram ca balim ca bhunkte || 47 ||
Was für den Moment gelebt, durch Menschen verbreitet,
von Schläue, Kühnheit und Ruhm nicht aufgefressen wird,
das ist wirklich gelebt, sagen solche, die sich damit auskennen,
denn lang lebt die Krähe und frisst jeden Opferrest.
-->
No comments:
Post a Comment