Bhagavata

चीराणि किं पथि न सन्ति दिशन्ति भिक्षान्
नैवांघ्रिपाः परभृतः सरितोऽप्यशुष्यन् ।
रुद्धा गुहाः किमजितोऽवति नोपसन्नान्
कस्माद्भजन्ति कवयो धनदुर्मदान्धान् ॥

ciiraani kim pathi na santi dishanti bhikshaan
naivaanghripaah parabhrtah sarito'pyashushyan |
ruddhaa guhaah kimajito'vati nopasannaan
kasmaad bhajanti kavayo dhanadurmadaandhaan ||

Hängen nicht genug Fetzen am Weg, die Bettelmönche einzuweisen? Gibt es keine aus Wurzeln trinkenden Bäume mehr, die anderen Nahrung spenden? Oder Flüsse, die keinen dursten lassen? Sind die Höhlen versperrt? Steigt Vishnu nicht mehr herab zu denen, die ihn um Schutz anflehen? Warum also besingen die Dichter solche, die im Geldrausch erblinden?