Bhagavata

संप्रसन्ने भगवति पुरुषः प्राकृतैर्गुणैः ।
विमुक्तो जीवनिर्मुक्तो ब्रह्मनिर्वाणमृच्छति ॥

samprasanne bhagavati purushah praakrtairgunaih |
vimukto jiivanirmukto brahmanirvaanamrcchati ||

Wenn Gott erst zufrieden ist, wird der Mensch sein Naturerbe los,
läßt seine Einzelexistenz zurück und verliert sich in göttlicher Auflösung.