Subhashitani

शैवा वयं न खलु तत्र विचारणीयम्
पञ्चाक्षरीजपपरा नितरां तथापि ।
चेतो मदीयमतसीकुसुमावभासं
स्मेराननं स्मरति गोपवधूकिशोरम् ॥

shaivaa vayam na khalu tatra vicaaraniiyam
pancaakshariijapaparaa nitaraam tathaapi |
ceto madiiyamatasiikusumaavabhaasam
smeraananam smarati gopavadhuukishoram ||

Shivaiten sind wir, daran gibt es nichts zu deuteln.
Die fünf Silben des Namo Shivaya zu murmeln ist immer noch das Größte.
Derweil denkt die Vernunft sich das berückend schöne, freundlich lächelnde Blumengesicht
des Jungen einer Kuhhirtenfrau.