Subhashitani

सेवध्वं विबुधास्तमंधकरिपुं माक्लिश्यतान्यश्रुते
यस्मादत्र परत्र च त्रिजगति त्राता स एकः शिवः।
आयाते नियतेर्वशात् स्वविषये कालात् करालाद्भये
कुत्र व्याकरणं क्व तर्ककलहः काव्यश्रमः क्वापि वा ॥

sevadhvam vibudhaastamandhakaripum maaklishyataanyashrute
yasmaadatra paratra ca trijagati traataa sa ekah shivah |
aayaate niyatervashaat svavishaye kaalaat karaalaadbhaye
kutra vyaakaranam kva tarkakalahah kaavyashramah kvaapi vaa ||

Werft euch nieder, ihr Gelehrten, vor dem Feind der Blindheit, auf daß ihr nicht verzagt, wenn ihr vergeßt, weil er, Shiva, euer einziger Retter ist hier unten, da oben und in den drei Welten!
Aus dem Wunsch heraus, euch in ihr Reich zu entführen, naht die Zeit, vor deren klaffenden Kiefern ihr ängstlich erstarrt: Wohin dann mit eurer Wortklauberei, eurer streitbaren Logik,
den Mühen der Dichtung, wohin bloß damit?