Vedantadeshika

क्षोणीकोणशतांशपालनकलादुर्वारगर्वानल
क्षुभ्यत् क्षुद्रनरेन्द्रचाटुरचनाधन्यान् न मन्यामहे ।
देवं सेवितुमेव निश्चनुमहे योऽसौ दयालुः पुरा
धानामुष्टिमुचे कुचेलमुनये दत्ते स्म वित्तेशताम् ॥

kshonikona shataansha paalanakalaa durvaara garvaanala
kshubhyat kshudranarendra caaturacanaa dhanyaan na manyaamahe |
devam sevitum eva nishcinumahe yo'sau dayaaluh puraa
dhaanaamushtimuce kucelamunaye datte sma vitteshataam ||

Warum sollten wir denen Respekt zollen, die mit Erfindungen reich werden, die einem knauserigen König schmeicheln, dessen Hochmutglut unweigerlich entfacht, daß er den hundertsten Teil eines winzigen Fleckchens Erde schützen darf.
Dafür sind wir fest entschlossen, nur einem Gott zu dienen, der seit jeher mitleidsvoll, dem in Lumpen gehüllten Schweiger dafür, daß er geröstete Gerste, die er in der Faust hielt, losließ, so viel gab, wie der Gott des Reichtums selbst.