Vedantadeshika

शिलं किमनलं भवेदनलमौदरं बाधितुं
पयः प्रसृतिपूरकं किमुन धारकं सारसं ।
अयत्न मलवल्लिकं पथिपटच्चरं कच्चरं
भजन्ति विबुधा मुधा ह्यहह कुक्षितः कुक्षितः ॥

shilam kimanalam bhavedanalamaudaram baadhitum
payah prasrtipuurakam kimuna dhaarakam saarasam |
ayatna malavallikam pathipataccaram kaccaram
bhajanti vibudhaa mudhaa hyahaha kukshitah kukshitah ||

Körner lesen und verdauen müßte reichen, um den Hunger zu beheben.
Wasser in Strömen fließend, sollte auch das Gefäß hier noch füllen.
In mühelos am Straßenrand gesammelte Lumpen kann man sich immer noch hüllen.
Und doch liebedienern Gelehrte stumpfsinnig Tag für Tag der Völlerei ergeben.