Uttararamacarita

वितरति गुरुः प्राज्ञे विद्यां यथैव तथा जडे
न तु खलु तयोर्ज्ञाने शक्तिं करोत्यपहन्ति वा ।
भवति हि पुनर्भूयान् भेदः फलं प्रति तद्यथा
प्रभवति शुचिर्बिम्बग्राहे मणिर्न मृदादयः ॥

vitarati guruh praajne vidyaam yathaiva tathaa jade
na tu khalu tayorjnaane shaktim karotyapahanti vaa |
bhavati hi punarbhuuvyaan bhedah phalam prati tadyathaa
prabhavati shucirbimbagraahe manirna mrdaadayah ||

Wissen breitet der Lehrer aus vor Lernwilligen wie vor Trotteln.
Auf gar keinen Fall verleiht oder entzieht er ihrem Verstand die Kraft.
Was allerdings den Lohn angeht, so klafft da ein Widerspruch:
Er äußert sich darin, wie das Juwel, und nicht der Lehmkloß Licht reflektiert.