Shankaracarya

लुब्ध्वा सुदुर्लभतरं नरजन्म जंतुः
तत्रापि पौरुषमतः सदसद्विवेकम् ।
संप्राप्य चैहिकसुखाभिरतो यदि स्यात्
धिक् तस्य जन्म कुमतेः पुरुषाधमस्य ॥

lubdhvaa sudurlabhataram narajanma jantuh
tatraapi paurushamatah sadasadvivekam |
sampraapya caihikasukhaabhirato yadi syaat
dhik tasya janma kumateh purushaadhamasya ||

Nun hat die Kreatur schon die so gut wie unerreichbare Menschgeburt erjagt,
wo es Mannesmut gibt und die Gut von Böse scheidende Vernunft.
Doch sie ist fasziniert vom Ersatzglück.
Verdammt, wie lebt so niederträchtig dieser letzte Mensch!