Ratnabandhagara

नोदन्वानर्थितामेति सदाम्बोभिः प्रपूर्यते ।
आत्मा तु पात्रानां नेयः पात्रमायान्ति संपदः ॥

nodanvaanarthitaameti sadaambobhih prapuuryate |
aatmaa tu paatraanaam neyah paatramaayaanti sampadah ||

Ohne daß es drum gebeten hätte wird das Meer stets aufgefüllt.
Man verleihe sich selbst Gefäßnatur, der Geldregen findet seine Schale schon.