Suktimuktavali

तरुमूले संस्थायाशोभनपतगान् सनामतालिकया
दूरीकरोति मनुजो यथा तथा हीशचिन्तने मग्नः ।
परमेशस्यहि नाम्नां सतालिकेनेह मधुरगानेन
उत्सारयति निरोधैस्स्वान्तस्य च वासनाः कुपरिणामाः

tarumuule samsthaayaashobhanapatagaan sanaamataalikayaa
duurikaroti manujo yathaa tathaa hiishacintane magnah |
parameshasyahi naamnaam sataalikeneha madhuragaanena
utsaarayati nirodhaissvaantasya ca vaasanaah kuparinaamaah ||

Will ein Mensch zu Füßen eines Baumes ruhen, so verscheucht er Unglücksraben und komische Käuze mit Klatschen und Singen, bevor in Gedanken an Gott er versinkt.
Wenn also Gott du in die Hände klatschend und süß singend anrufst,
vertreibst du manch außen drückende und dir innewohnende Störung.