Suktimuktavali

प्रकाशयति दीपको भुवि पदार्थजातं तथाप्यधस्थ
तिमिरं महन्नहि विनाशमागच्छति ।
महात्मनिकटस्थिताज्ञसुतदारकाणां महात्मनो
महिमवेदनं न खलु हृद्यबन्धापहम् ॥

prakaashayati diipako bhuvi padaarthajaatam tathaapyadhastha
timiram mahannahi vinaashamaagacchati |
mahaatmanikatasthitaajnasutadaarakaanaam mahaatmano
mahimavedanam na khalu hrdyabandhaapaham ||

Eine Lampe bringt Gegenständliches auf der Welt ans Licht,
das tiefe Dunkel aber direkt unter ihr geht nicht weg.
Einem großen Geiste nahestehende ahnungslose Kinder und Frauen
wissen von der Größe desselben nichts. Zögernd nur lösen ihre Herzensbande sie.