Suktimuktavali

विष्णुपदेऽतिपवित्रे द्रष्टुं गृध्रः सदोर्ध्वमाभ्रमति
क्षोण्यामेव जुगुप्सितमांसं कुत्रास्ति तद्वदिह ।
वाक्पाटवेन चकितान् श्रुतॄन्कुर्वन्नगाधबोध इव
दृष्टिं कनकयुतायां कान्तायां पण्डितो विषयतृष्णक् ॥

vishnupade'tipavitre drashtum grdhrah sadordhvamaabhramati
kshonyaameva jugupsitamaansam kutraasti tadvadiha |
vaakpaatavena cakitaan shrutruunkurvanagaadhabodha iva
drshtim kanakayutaanaam kaantaayaam pandito vishayatrshnak ||

Hoch und höher schwebt der Geier zu Vishnus reinsten Füßen
zu spähen, was es denn auf Erden so an Ekelfleisch gebe.
In der Vorlesung, seinen eingeschüchterten Zuhörern gleichsam Tiefenerleuchtung gewährend hat der Professor als Lüstling nur goldbehängte Jungfern im Blick.