Bhartrhari Yacana

किं कन्दाः कन्दरेभ्यः प्रलयमुपगता निर्झरा वा गिरिभ्यः
प्रध्वस्था वा तरुभ्यः सरसफलभृतो वल्कलिन्यश्च शाखाः ।
वीक्ष्यन्ते यन्मुखानि प्रसभमपगतप्रश्रयाणां खलानां
दुःखाप्ताल्पवित्तस्मयपवनवशानर्तितभ्रूलतानि ॥

kim kandaah kandarebhyah pralayamupagataa nirjharaa vaa giribhyah
pradhvasthaa vaa tarubhyah saraphalabhrto valkaliinyashca shaakhaah |
viikshyante yanmukhaani prasabhamapagataprashrayaanaam khalaanaam
duhkhaaptaalpavittasmayapavanavashaanartitabhruulataani ||

Gibt es etwa keine genießbaren Knollen an den Hängen mehr, keine tosenden Wasserfälle mehr in den Bergen, oder an den Bäumen keine saftigen Früchte und an den Stämmen keine die Blöße deckende Rinde mehr?
Sie aber starren in die Gesichter von Schurken, die zu viel von ihrer Bescheidenheit verlierend es mit Not zu geringem Wohlstand brachten und die Augenbrauen Lianen gleich im Wind ihres Hohnlachens tanzen lassen.