Bhartrhari Yacana

ये वर्धन्ते धनपतिपुरः प्रार्थनादुःखभाजो
ये चाल्पत्वं दधति विषयाक्षेपपर्यस्तबुद्धेः ।
तेषामन्तःस्फुरितहसितं वासराणां स्मरेयं
ध्यानच्छेदे शिखरिकुहरग्रावशय्यानिषण्णः ॥

ye vardhante dhanapatipurah praarthanaaduhkhabhaajo
ye caalpatvam dadhati vishayaakshepaparyastabuddheh |
teshaamantahsphuritahasitam vaasaraanaam smareyam
dhyaanacchede shikarikuharagraavashayyaanishannah ||

An manchen Tagen, während ich auf steinigem Lager einer Grotte hoch in den Bergen ruhe, unterbricht meine Andacht ein in mir vibrierendes Lachen bei dem Gedanken an die, deren auf Schmähung und Sinnenlust beschränktes Gehirn solche klein erscheinen läßt, die notgedrungen vor den Reichen bettelnd sich behaupten.