पुण्ये ग्रामे वने वा महति सितपटच्छन्नपालीं कपाली-
मादाय न्यायगर्भद्विजहुतभुग्धूमधूम्रोपकण्ठे ।
द्वारं द्वारं प्रविष्टो वरमुदरदरीपूरनाय क्षुधार्तो
मानी प्राणी सनाथो न पुनरनुदिनं तुल्यकुल्येषु दीनः ॥
punye graame vane vaa mahati sitapatacchannapaaliim kapaaliim
aadaaya nyaayagarbhadvijahutabhugdhuumadhuumropakanthe |
dvaaram dvaaram pravishto varamudaradariipuuranaaya kshudharto
maanii praanii sanaatho na punaranudinam tulyakuleshu diinah ||
In einem gesegneten Dorf oder Wald lasse er seine zum Schutz mit weißem Stoff bedeckte Schädelschale in von Opferrauch aus Darbietungsfeuern weiser Brahmanen geschwängerter Umgebung füllen,
wobei ausgehungert von Tür zu Tür zu gehen für die Befüllung des Bauchloches besser ist, denn auch verzweifelt sei ein Lebender so beherrscht, daß er nicht jeden Tag wieder zu Menschen seines Schlages geht.
No comments:
Post a Comment