देयं भो ह्यधने धनं सुकृतिभिर्नो संचयस्तस्य वैश्रीकृष्णस्य बलेश्च विक्रमपतेरद्यापि कीर्तिः स्थिता ।अस्माकं मधु दानभोगरहितं नष्टं चिरात्संचितम्निर्वाणादिति नैजपादयुगलं घर्षत्यहो मक्षिका ॥ ५३ ॥
deyam bho hyadhane dhanam sukrtibhirno samcayastasya vai
shriikrshnasya baleshca vikramapateradyaapi kiirtih sthitaa |
asmaakam madhu daanabhogarahitam nashtam ciraatsamcitam
nirvaanaaditi naijapaadayugalam gharshatyaho makshikaa || 53 ||
„Gebt dem Habenichts das Geld für gute Werke und nicht, damit er's wegschließt!
Krishnas, Balis und Vikramapatis Ruhm hat doch heute noch Bestand.
Wir haben unseren Honig, der verdirbt, wenn man ihn nicht schenkt oder genießt, schon lange vor dem Verschwinden in Sicherheit gebracht." Sagt das Insekt und reibt sich beide Beine.
-->
No comments:
Post a Comment