Garudapurana

तृष्णासूचीविनिर्भिन्नं सिक्तं विषयसर्पिषा ।
रागद्वेषानले पक्वं मृत्युरश्नोति मानवम् ॥

trshnaasuuciivinirbhinnam siktam vishayasarpishaa |
raagadveshaanale pakvam mrtyurashnoti maanavam ||

Der Tod verspeist seinen Menschen gern vom Habgierspieß durchbohrt,
ins Sinnenfreudenbratfett getunkt und überm Leidenschafts- und Haßfeuer schön durchgebraten.