Bhallatashataka

रे रे रासभ वस्त्रभारवहनात्कुग्रासमश्नासि किं
राजाश्वावसथं प्रयाह्जि चणकभ्यूषान्सुखं भक्षय |
सर्वान्पुच्छवतो हयानभिवदन्त्यत्राधिकारे स्थिताः
राजा तैरुपदिष्टमेव मनुते सत्यं तटस्थाः परे ||

re re raasabha vastrabhaaravahanaat kugraasamashnaasi kim
raajaashvaavasatham prayaahija canakabhyuushaan sukham bhakshaya |
sarvaan pucchavato hayaanabhivadantyatraadhikaare sthitaah
raajaa tairupadishtameva manute satyam tadasthaah pare ||

He da, Esel! Eben noch hast du Stoffballen geschleppt, und kaust jetzt Abfälle, warum?
Stiehl dich in den königlichen Pferdestall und labe dich an Kichererbskuchen!
Die Aufseher dort halten sowieso alle Geschwänzten für Rosse,
der König glaubt ihnen aufs Wort, und denen auf der Tribüne ist die Wahrheit egal.