Munimatamimansa

कुसुमशयनं पाषाणो वा प्रियं भवनं वनं
प्रतनुमसृणस्पर्शं वासस्त्वगप्यथ तारवी ।
सरसमशनं कुल्माषो वा धनानि तृणानि वा
शमसुखसुधापानाक्षयेभ्य: समं हि महात्मनाम् ॥

kusumashayanam paashaano vaa priyam bhavanam vanam
pratanumasrnasparsham vaasastvagapyatha taaravii |
sarasamashanam kulmaasho vaa dhanaani trnaani vaa
shamasukhasudhaapaanaakshayebhyah samam hi mahaatmanaam ||

Ob auf Blumen oder Steine gebettet, ist ihnen das Schloss so lieb wie der Wald.
Hauchdünne, weich sich anfühlende Gewänder oder die Rinde vom Baum,
leckeres Essen oder Sauerbrei, Geld oder Halme
sind Großherzigen so egal wie den vom Nektartrunk des Friedensglücks unsterblich Gewordenen.