Ratnabandhagara

अपूर्वः कोऽपि कोशोऽयं विद्यते तव भारति ।
व्ययतो वृद्धिमायाति क्षयमायाति संचयात् ॥

apuurvah ko'pi kosho'yam vidyate tava bhaarati |
vyayato vrddhimaayaati kshayamaayaati samcayaat ||

Unerhört, o Bharati, ist, was von deinem Schatz bekannt wird:
vom Ausgeben wird er immer mehr, immer weniger wird er, wenn man ihn hortet.