Bhagavata

देहवाग्बुद्धिजं धीरा धर्मज्ञाः श्रद्धयान्विताः ।
क्षिपन्त्यघं महदपि वेणुगुल्ममिवानलः ॥

dehavaagbuddhijam dhiiraah dharmajnaah shraddhayaanvitaah |
kshipantyagham mahadapi venugulmamivaanalah: ||

Auch wenn aus Gedanken, Worten und Taten große Sünde hervorging, so vernichten
Standfeste, Fromme, Überzeugte sie wie ein Feuer das Bambusdickicht.

Bhagavata

देहवाग्बुद्धिजं धीरा धर्मज्ञाः श्रद्धयान्विताः ।
क्षिपन्त्यघं महदपि वेणुगुल्ममिवानलः ॥

dehavaagbuddhijam dhiiraah dharmajnaah shraddhayaanvitaah |
kshipantyagham mahadapi venugulmamivaanalah: ||

Auch wenn aus Gedanken, Worten und Taten große Sünde hervorging, so werfen
Standfeste, Fromme und fest Überzeugte sie nieder wie ein Feuer den Bambusvorhang.

Garudapurana

देहदण्डनमात्रेण का मुक्तिरविवेकिनां ।
वल्मीकताडनादेव मृतः कुत्र महोरगः ॥

dehadandanamaatrena kaa muktiravivekinaam |
valmiikataadanaadeva mrtah kutra mahoragah ||

Was für eine Erlösung ist das denn, wenn Ahnungslose sich systematisch selbst foltern?
Erledigt man etwa die dicke Schlange, indem man auf den Ameisenhaufen einprügelt?

Garuda Purana

देहदण्डनमात्रेण का मुक्तिरविवेकिनां ।
वल्मीकताडनादेव मृतः कुत्र महोरगः ॥

dehadandanamaatrena kaa muktiravivekinaam |
valmiikataadanaadeva mrtah kutra mahoragah ||

Wie sieht die Erlösung bei Ahnungslosen, die sich systematisch selbst foltern, aus?
Auf den Ameisenhaufen einprügelnd erledigt man die dicke Schlange jedenfalls nicht.

Ramayana Yuddha

देशे देशे कलत्राणि देशे देशे च बान्धवाः ।
तं तु देशं न पश्यामि यत्र भ्राता सहोदरः ॥

deshe deshe kalatraani deshe deshe ca baandhavaah |
tam tu desham na pashyaami yatra bhraataa sahodarah ||

Da sind Länder, wo man Eheweiber, Länder, wo man Freunde findet.
Doch sehe ich kein Land, aus dem ein Bruder aus demselben Schoß geboren, zu mir käme.

Ramayana

देशे देशे कलत्राणि देशे देशे च बांधवाः ।
तं तु देशं न पश्यामि यत्र भ्राता सहोदरः ॥

deshe deshe kalatraani deshe deshe ca baandhavaah |
tam tu desham na pashyaami yatra bhraataa sahodarah ||

Da sind Länder, wo man Eheweiber, Länder, wo man Freunde findet.
Doch sehe ich kein Land, aus dem ein Bruder aus demselben Schoß geboren, zu mir käme.

Svapnavasavadatta

कालक्रमेण जगतः परिवर्तमाना ।
चक्रारपङ्क्तिरिव गच्छति भाग्यपङ्क्तिः ॥

kaalacakrena jagatah parivartamaanaa |
cakraarapanktiriva gacchati bhaagyapanktih ||

Jede Glücksserie geht nach der Reihenfolge auf dem Rad dieser Welt,
bei seinen Umdrehungen im Schritt mit der Zeit.

Svapnavasavadatta

कालक्रमेण जगतः परिवर्तमाना ।
चक्रारपङ्क्तिरिव गच्छति भाग्यपङ्क्तिः ॥

kaalacakrena jagatah parivartamaanaa |
cakraarapanktiriva gacchati bhaagyapanktih ||

Jede Glücksserie geht nach der Reihenfolge auf dem Rad dieser Welt,
bei seinen Umdrehungen im Schritt der Zeit.

Ramayanamanjari

दूरस्थो ज्ञायते सर्वः पर्वते ज्वलनादिवत् ।
चूडामणिः शिरस्थोऽपि दृष्यते न स्वचक्षुषा ॥

duurastho jnaayate sarvah parvate jvalanaadivat |
cuudaamanih shirastho'pi drshyate na svacakshushaa ||

Von Weitem ist alles zu erkennen, wie ein Feuer auf dem Berg.
Das Wunschjuwel auf dem Kopf ist mit eigenen Augen nicht zu sehen.

Ramayanamanjari

दूरस्थो ज्ञायते सर्वः पर्वते ज्वलनादिवत् ।
चूडामणिः शिरस्थोऽपि दृष्यते न स्वचक्षुषा ॥

duurastho jnaayate sarvah parvate jvalanaadivat |
cuudaamanih shirastho'pi drshyate na svacakshushaa ||

Von Weitem ist alles zu erkennen, wie ein Feuer auf dem Berg.
Den Edelstein, der einem auf dem Haupt sitzt, sieht man nicht mit eigenen Augen.

Subhashitasudhanidhi

दूरादतिथयो यस्य गृहमायान्ति निर्वृताः ।
गृहस्थः स तु विज्ञेयः शेषास्तु गृहरक्षिणः ॥

duuraadatithayo yasya grhamaayaanti nirvrtaah |
grhasthah sa tu vijneyah sheshaastu grharakshinah ||

Wenn Gäste von weither unbeschwert sein Haus betreten,
dann ist er wahrlich ein Hausherr. Die übrigen sind Hauswarte.

Subhashitasudhanidhi

दूरादतिथयो यस्य गृहमायान्ति निर्वृताः ।
गृहस्थः स तु विज्ञेयः शेषास्तु गृहरक्षिणः ॥

duuraadatithayo yasya grhamaayaanti nirvrtaah |
grhasthah sa tu vijneyah sheshaastu grharakshinah ||

Wenn Gäste von weither unbeschwert sein Haus betreten,
dann ist er wahrlich ein Hausherr. Der Rest sind Hauswarte.

Hitopadesha Mitrabheda

दूरादुच्छ्रितपाणिराद्रनयनः प्रोच्छासितार्धासनो
गण्डालिङ्गनतत्परः प्रियकथाप्रश्नेषु दत्तादरः।
अन्तर्गूढविषो बहिर्मधुमयश्चातीव मायापटुः
को नामायमपूर्वनाटकविधिर्यः शिक्षितो दुर्जनैः ॥

duuraaducchritapaaniraadranayanah procchaasitaardhaasano
gandaalinganatatparah priyakathaaprashneshu dattaadarah |
antarguudhavisho bahirmadhumayashcaatiiva maayaapatuh
ko naamaayamapuurvanaatakavidhiryah shikshito durjanaih ||

Von weitem die Arme gereckt, Augen aufgerissen, den halben Sitzplatz zuweisend,
zur Begrüßung allenfalls die Wange bietend, im Plauderton respektvoll ausfragend,
wird im Innern das Gift verborgen, außen zu viel Süßes aufgetragen und die Verstellung virtuos beherrscht:
Wie nennt man die originelle Art des Possenspiels, das diese Schurken einstudieren?

Hitopadesha Suhrdbheda

दूरादुच्छ्रितपाणिराद्रनयनः प्रोच्छासितार्धासनो
गण्डालिङ्गनतत्परः प्रियकथाप्रश्नेषु दत्तादरः।
अन्तर्गूढविषो बहिर्मधुमयश्चातीव मायापटुः
को नामायमपूर्वनाटकविधिर्यः शिक्षितो दुर्जनैः ॥

duuraaducchritapaaniraadranayanah procchaasitaardhaasane
gandaalinganatatparah priyakathaaprashneshu dattaadarah |
antarguudhavisho bahirmadhumayashcaatiiva maayaapatuh
ko naamaayamapuurvanaatakavidhiryah shikshito durjanaih ||

Von weitem die Arme gereckt, Augen aufgerissen, den halben Sitzplatz zuweisend,
zur Begrüßung allenfalls die Wange bietend, im Plauderton respektvoll ausfragend,
wird im Innern das Gift verborgen, außen zu viel Süßes aufgetragen und die Verstellung virtuos beherrscht:
Wie nennt man die originelle Art des Possenspiels, das diese Schurken einstudiert haben?

Ratnabandhagara

दूरस्थोपि समीपस्थो यो यस्य हृदि वर्तते ।
यो यस्य हृदये नास्ति समीपस्थोऽपि दूरगः ॥

duurastho'pi samiipastho yo yasya hrdi vartate |
yo yasya hrdaye naasti samiipastho'pi duuragah ||

Ist er auch fern, so steht dir nah, wer in deinem Herzen wohnt.
Wer nicht in deinem Herzen ist, steht neben dir und ist doch fern.

Subhashitaratnabandhagara

दूरस्थोऽपि समीपस्थो यो यस्य हृदि वर्तते ।
यो यस्य हृदये नास्ति समीपस्थोऽपि दूरगः ॥

duurastho'pi samiipastho yo yasya hrdi vartate |
yo yasya hrdaye naasti samiipastho'pi duuragah ||

Ist er auch fern, so ist dir nahe, wer in deinem Herzen wohnt.
Wer nicht in deinem Herzen ist, kann neben dir stehen und ist doch fern.

Bhagavata

दुर्लभो मानुषो देहो देहिनां क्षणभङ्गुरः ।
तत्रापि दुर्लभं मन्ये वैकुण्ठप्रियदर्शनम् ॥

durlabho maanusho deho dehinaam kshanabhangurah |
tatraapi durlabham manye vaikunthapriyadarshanam ||

Ein menschlicher Körper ist schwer zu kriegen und geht bald zu Bruch.
Selbst da kommt einer, dem der Anblick Gottes lieb wäre, selten vor.

Bhagavata

दुर्लभो मानुषो देहो देहिनां क्षणभङ्गुरः ।
तत्रापि दुर्लभं मन्ये वैकुण्ठप्रियदर्शनम् ॥

durlabho maanusho deho dehinaam kshanabhangurah |
tatraapi durlabham manye vaikunthapriyadarshanam ||

Die menschliche Form der Menschen ist schwer zu kriegen und geht schnell zu Bruch.
Selbst da ist einer, dem der Anblick Gottes lieb wäre, schwer zu finden.

Hitopadesha Vigraha

दुर्मन्त्रिणं कमुपयान्ति न नीतिदोषाः
संतापयन्ति कमपथ्यभुजं न रोगाः ।
कं श्रीर्न दर्पयति कं न निहन्ति मृत्युः
कं स्त्रीकृता न विषयाः परितापयन्ति ॥

durmantrinam kamupayaanti na niitidoshaah
samtaapayanti kamapathyabhujam na rogaah |
kam shriirna darpayati kam na nihanti mrtyuh
kam striikrtaa na vishayaah paritaapayanti ||

Gibt es einen faulen Minister, den seine politischen Fehler nicht einholen?
Den verdorbenes Essen nicht fiebern läßt ?
Den der Reichtum nicht verdirbt? Den der Tod nicht ereilt?
Den von Frauen gemachte Sinnesfreuden nicht zum Glühen bringen?

Hitopadesha Vigraha

दुर्मंत्रिणं कमुपयान्ति न नीतिदोषाः
संतापयन्ति कमपथ्यभुजं न रोगाः ।
कं श्रीर्न दर्पयति कं न निहन्ति मृत्युः
कं स्त्रीकृता न विषयाः परितापयन्ति ॥

durmantrinam kamupayaanti na niitidoshaah
samtaapayanti kamapathyabhujam na rogaah |
kam shriirna darpayati kam na nihanti mrtyuh
kam striikrtaa na vishayaah paritaapayanti ||

Gibt es einen schlechten Minister, den seine politischen Fehler nicht einholen?
Den eine Lebensmittelvergiftung nicht fiebern läßt ?
Den der Reichtum nicht verdirbt? Den der Tod nicht ereilt?
Den von Frauen verursachte Sinnesfreuden nicht rot anlaufen lassen?

Mahabharata Udyoga

द्वाविमौ कण्टकौ तीक्ष्णौ शरीरपरिशोषिणौ ।
यश्चाधनः कामयते यश्च कुप्यत्यनीश्वरः ॥

dvaavimau kantakau tiikshnau shariiraparishoshinau |
yashcaadhanah kaamayate yashca kupyatyaniishvarah ||

Die beiden scharfen Dornen hier sind körperlich verletzend:
Das ist, wenn ein Armer Wünsche hat und ein Ohnmächtiger zürnt.

Mahabharata Udyoga

द्वाविमौ कण्टकौ तीक्ष्णौ शरीरपरिशोषिणौ ।
यश्चाधनः कामयते यश्च कुप्यत्यनीश्वरः ॥

dvaavimau kantakau tiikshnau shariiraparishoshinau |
yashcaadhanah kaamayate yashca kupyatyaniishvarah ||

Diese beiden scharfen Dornen sind körperlich verletzend:
Das ist, wenn ein Armer Wünsche hat, und ein Machtloser zürnt.

Mahabharata Udyoga

द्वावम्भसि निवेष्टव्यौ गले बद्ध्वा दृढां शिलाम् ।
धनवन्तमदातारं दरिद्रं चातपस्विनम् ॥

dvaavambhasi niveshtyau gale baddhvaa drdhaam shilaam |
dhanavantamadaataaram daridramshcaatapasvinam ||

Zwei, die mit einem dicken Stein an den Hals gebunden ins Wasser zu werfen sind:
Ein Reicher, der nichts verschenkt, und ein Armer, der sich nicht anstrengt.

Mahabharata Udyoga

द्वावम्भसि निवेष्टव्यौ गले बद्ध्वा दृढां शिलां ।
धनवन्तमदातारं दरिद्रंश्चातपस्विनम् ॥

dvaavambhasi niveshtyau gale baddhvaa drdhaam shilaam |
dhanavantamadaataaram daridramshcaatapasvinam ||

Zwei, die man ins Wasser werfen muß, nachdem man ihnen einen schweren Stein um den Hals gebunden hat:
Einen Reichen, der nichts verschenkt, und einen Armen, der sich nicht abschindet.

Pancatantra Mitrabheda

दारेषु किंचित्स्वजनेषु किंचि-
द्गोप्यं वयस्येषु सुतेषु किंचित् ।
युक्तं न वा युक्तमिदं विचिन्त्य
वदेद्विपश्चिन्महतोऽनुरोधात् ॥

daareshu kimcitsvajaneshu kimcid
gopyam vayasyeshu suteshu kimcit |
yuktam na vaa yuktamidam vicintya
vadedvipashcinmahato'nurodhaat ||

Vor den Frauen ist dies, vor Verwandten jenes geheim zu halten,
und das vor den Freunden, und das vor den Söhnen.
"Was teile ich mit und was nicht", überlegt ein erfahrener Mann sich,
bevor er den Auftrag eines Mächtigen annimmt.

Pancatantra Mitrabheda

दारेषु किंचित्स्वजनेषु किंचि-
द्गोप्यं वयस्येषु सुतेषु किंचित् ।
युक्तं न वा युक्तमिदं विचिन्त्य
वदेद्विपश्चिन्महतोऽनुरोधात् ॥

daareshu kimcitsvajaneshu kimcid
gopyam vayasyeshu suteshu kimcit |
yuktam na vaa yuktamidam vicintya
vadedvipashcinmahato'nurodhaat ||

Vor den Frauen ist dies geheimzuhalten, vor den Verwandten jenes,
und das vor den Freunden, und das vor den Söhnen.
"Was teile ich mit und was nicht", überlegt sich ein erfahrener Mann
bevor er den Auftrag eines Mächtigen übernimmt.

Ratnasamuccaya

दानोपभोगरहिता दिवसा यस्य यान्ति वै ।
स लोहकारभस्त्रेव श्वसन्नपि न जीवति ॥

daanopabhogarahitaa divasaa yasya yaanti vai |
sa lohakaarabhastreva shvasannapi na jiivati ||

Einer dessen Tage jeder Schenkfreude beraubt vergehen,
schnauft noch wie eines Schmiedes Blasebalg, lebt aber nicht mehr.

Subhashitaratnasamuccaya

दानोपभोगरहिता दिवसा यस्य यान्ति वै ।
स लोहकारभस्त्रेव श्वसन्नपि न जीवति ॥

daanopabhogarahitaa divasaa yasya yaanti vai |
sa lohakaarabhastreva shvasannapi na jiivati ||

Einer dessen Tage ohne den Genuß des Schenkens vergehen,
schnauft zwar wie der Blasebalg eines Schmiedes, lebt aber nicht.

Samayocitapadyamalika

भ्रमन् वनान्ते सुममञ्जरीषु
नेन्दिन्दिरो गन्धफलीं चुचुम्ब ।
सा किं न रम्या सा च किं न रंता
बलीयसी केवलमीश्वरेच्छा ॥

bhraman vanaante sumamanjariishu
nendindiro gandhaphaliim cucumba |
saa kim na ramyaa saa ca kim na rantaa
baliiyasii kevalamiishvarecchaa ||

Eine Biene hat sich überall im Wald in Blütenwolken getummelt,
nur die Holzapfelblüte, die küßt' sie nicht.
Duftet sie ihr nicht lieblich genug? Warum ist sie dann nicht auf sie geflogen?
Nur Gottes Wille ist stärker.

Samayocitapadyamalika

भ्रमन् वनान्ते सुममञ्जरीषु
नेन्दिन्दिरो गन्धफलीं चुचुम्ब ।
सा किं न रम्या स च किं न रन्ता
बलीयसी केवलमीश्वरेच्छा ॥

bhraman vanaante sumamanjariishu
nendindiro gandhaphaliim cucumba |
saa kim na ramyaa sa ca kim na rantaa
baliiyasii kevalamiishvarecchaa ||

Nun hat sich der Drohn schon im ganzen Wald in Blütenwolken getummelt,
nur die Holzapfelblüte hat er nicht geküßt.
Duftet sie ihm nicht lieblich genug? Warum ist er dann nicht auf sie geflogen?
Nur Gottes Wille ist stärker.

Bhagavata

दरिद्रो यस्त्वसंतुष्टः कृपणो योऽजितेन्द्रियः ।
गुणेष्वसक्तधीरीशो गुणसङ्गो विपर्ययः ॥

daridro yastvasamtushtah krpano yo'jitendriyah |
guneshvasaktadhiiriisho gunasango viparyayah ||

Arm ist der Unzufriedene, erbärmlich, wer seine Sinne nicht bezähmt.
Ein Herrscher, wer frei von Eigenschaften denkt, weil von Eigenschaften abzuhängen ganz verkehrt ist.

Bhagavata

दरिद्रो यस्त्वसंतुष्टः कृपणो योऽजितेन्द्रियः ।
गुणेष्वसक्तधीरीशो गुणसङ्गो विपर्ययः ॥

daridro yastvasamtushtah krpano yo'jitendriyah |
guneshvasaktadhiiriisho gunasango viparyayah ||

Arm ist der Unzufriedene, erbärmlich, wer seine Sinne nicht bezähmt.
Ein Herrscher ist, wer unabhängig denkt, von Attributen nämlich auszugehen wäre ein schlechter Tausch.

Pancatantra Mitrasamprapti

ददाति प्रतिगृह्णाति गुह्यमाख्याति पृच्छति ।
भुङ्क्ते भोजयते चैव षड्विधं प्रीतिलक्षणम् ॥

dadaati pratigrhnaati guhyamaakhyaati prcchati |
bhunkte bhojayate caiva shadvidham priitilakshanam ||

Man gibt und nimmt auch, man erzählt sich Geheimnisse und fragt danach,
man genießt und läßt genießen: Das sind die sechs Anzeichen für Liebe.

Pancatantra Mitrasamprapti

ददाति प्रतिगृह्णाति गुह्यमाख्याति पृच्छति ।
भुङ्क्ते भोजयते चैव षड्विधं प्रीतिलक्षणम् ॥

dadaati pratigrhnaati guhyamaakhyaati prcchati |
bhunkte bhojayate caiva shadvidham priitilakshanam ||

Man gibt und nimmt auch, man erzählt sich Geheimnisse und fragt danach,
man genießt und läßt genießen: Das sind die sechs Zeichen der Liebe.

Mahabharata

पुण्यस्य फलमिच्छन्ति पुणयं नॆच्छन्ति मानवाः ।
पापस्य तु न हीच्छन्ति पापं कुर्वन्ति यत्नतः ॥

punyasya phalamicchanti punyam necchanti maanavaah |
paapasya tu na hiicchanti paapam kurvanti yatnatah ||

Die Leute wollen den Lohn der guten Tat, Gutes tun aber wollen sie nicht.
Den Lohn der Sünde wollen sie bestimmt nicht, doch sündigen sie gezielt weiter.

Mahabharata

पुण्यस्य फलमिच्छन्ति पुण्यं नेच्छन्ति मानवाः ।
पापस्य तु न हीच्छन्ति पापं कुर्वन्ति यत्नतः ॥

punyasya phalamicchanti punyam necchanti maanavaah |
paapasya tu na hiicchanti paapam kurvanti yatnatah ||

Die Leute wollen den Lohn der guten Tat, Gutes tun aber wollen sie nicht.
Den Lohn der Sünde wollen sie sicher nicht, doch sündigen sie angestrengt weiter.

Caturvargasamgraha

तीर्थानि दीर्घाध्वपरिश्रमाणि
बहुव्ययानि क्रतुडंबराणि ।
तपांसि मुक्त्वा तनुशॊषणानि
हिंसाविरामे रमतां मतिर्वः ॥

tiirthaani diirghaadhvaparishramaani
bahuvyayaani kratudambaraani |
tapaansi muktvaa tanushoshanaani
hinsaaviraame ramataam matirvah ||

Wallfahrtsorte auf langen Reisen besuchen,
viel Geld ausgeben für Opferspektakel,
Buße tun und den Leib kasteien,
oder als vernünftiger Mensch selig werden und der Gewalt abschwören.

Caturvargasamgraha

तीर्थानि दीर्घाध्वपरिश्रमाणि
बहुव्ययानि क्रतुडम्बराणि ।
तपांसि मुक्त्वा तनुशोषणानि
हिंसाविरामे रमतां मतिर्वः ॥

tiirthaani diirghaadhvaparishramaani
bahuvyayaani kratudambaraani |
tapaansi muktvaa tanushoshanaani
hinsaaviraame ramataam matirvah ||

Wallfahrtsorte auf langen Reisen besuchen,
viel Geld ausgeben für Opferspektakel,
Buße tun und den Leib kasteien,
oder als vernünftiger Mensch selig werden und der Gewalt abschwören.

Subhashitaratnasamuccaya

तीक्ष्णधारेण खड्गेन वरं जिह्वा द्विधा कृता ।
न तु मानं परित्यज्य देहि देहीति भाषणम् ॥

tiikshnadhaarena khadgena varam jihvaa dvidhaa krtaa |
na tu maanam parityajya dehi dehiiti bhaashanam ||

Lieber werde einem die Zunge mit scharfer Klinge gespalten,
als daß man sie bar jeder Selbstachtung "Gib mir doch bitte!" sagen ließe.

Ratnasamuccaya

तीक्ष्णधारेण खड्गेन वरं जिह्वा द्विधा कृता ।
न तु मानं परित्यज्य देहि देहीति भाषणम् ॥

tiikshnadhaarena khadgena varam jihvaa dvidhaa krtaa |
na tu maanam parityajya dehi dehiiti bhaashanam ||

Lieber werde einem die Zunge mit scharfer Klinge gespalten,
als daß man sie bar jeder Selbstachtung "Gib mir doch bitte!" sagen ließe.

Bhagavata

तावद्भयं द्रविणगेहसुहृन्निमित्तं
शोकः स्पृहा परिभवो विपुलश्च लोभः ।
तावन्ममेत्यसदवग्रह आर्तिमूलं
यावन्न तेंऽघ्रिमभयं प्रवृणीत लोकः ॥

taavadbhayam dravinagehasuhrnnimittam
shokah sprhaa paribhavo vipulashca lobhah |
taavanmametyasadavagraha aartimuulam
yaavanna te'nghrimabhayam pravrniita lokah ||

Die Angst um Habe, Haus, Freunde
ist solange Wurzel allen Leides, der das Falsch, die Selbstsucht,
Kummer, Neid, Verachtung und große Gier entwachsen,
wie das Volk sich nicht für die Furchtlosigkeit, die dein Fuß gewährt, entscheidet.

Bhagavata

तावद्भयं द्रविणगेहसुहृन्निमित्तं
शोकः स्पृहा परिभवो विपुलश्च लोभः ।
तावन्ममेत्यसदवग्रह आर्तिमूलं
यावन्न तेऽंघ्रिमभयं प्रवृणीत लोकः ॥

taavadbhayam dravinagehasuhrnnimittam
shokah sprhaa paribhavo vipulashca lobhah |
taavanmametyasadavagraha aartimuulam
yaavanna te'nghrimabhayam pravrniita lokah ||

Die Angst um Habe, Haus, Freunde
ist solange Wurzel allen Leides, der das Falsch, die Selbstsucht,
Kummer, Neid, Verachtung und große Gier entwachsen,
wie das Volk sich nicht für die Furchtlosigkeit, die dein Fuß gewährt, entscheidet.

Ratnabandhagara

तावद्भयाद्धि भेतव्यं यावद्भयमनागतम् ।
आगतंस्तु भयं वीक्ष्य प्रहर्तव्यमभीतवत् ॥

taavadbhayaaddhi bhetavyam yaavadbhayamanaagatam |
aagatamstu bhayam viikshya prahartavyamabhiitavat ||

Fürchte die Gefahr solange sie fern ist.
Ist die Gefahr aber da, so sieh genau hin und greif an ohne Angst.

Subhashitaratnabandhagara

तावद्भयाद्धि भेतव्यं यावद्भयमनागतम् ।
आगतं तु भयं वीक्ष्य प्रहर्तव्यमभीतवत् ॥

taavadbhayaaddhi bhetavyam yaavadbhayamanaagatam |
aagatam tu bhayam viikshya prahartavyamabhiitavat ||

Fürchte die Gefahr solange sie fern ist.
Ist die Gefahr aber da, so sieh genau hin und greif an ohne Angst.

Pancaratra

मिथ्याप्रशंसा खलु नाम कष्टा ।
येषांस्तु मिथ्यावचनेषु भक्तिः ॥

mithyaaprashamsaa khalu naama kashtaa |
yeshaamstu mithyaavacaneshu bhakti ||

Die fälschlich Gepriesenen sind in Wirklichkeit nichtswürdig,
während die Falsches sagen Zuneigung finden.

Pancaratra

मिथ्याप्रशंसा खलु नाम कष्टा ।
येषांस्तु मिथ्यावचनेषु भक्तिः ॥

mithyaaprashamsaa khalu naama kashtaa |
yeshaamstu mithyaavacaneshu bhakti ||

Die fälschlich Gepriesenen sind in Wirklichkeit böse,
während die Falsches sagen Verehrung finden.

Caturvargasamgraha

तावद्धर्मकथा मनोभवरुचिर्मोक्षस्पृहा जायते
यावत्तृप्तिसुखोदयेन न जनः क्षुत् क्षामकुक्षिः क्षणम् ।
प्राप्ते भोजनचिन्तनस्य समये वित्तं निमित्तं विना
धर्मे कस्य धियः स्मरं स्मरति कः केनेक्ष्यते मोक्षभूः ॥

taavaddharmakathaa manobhavarucirmokshasprhaa jaayate
yaavattrptisukhodayena na janah kshut kshaamakukshih kshamam |
praapte bhojanacintanasya samaye vittam nimittam vinaa
dharme kasya dhiyah smaram smarati kah kenekshyate mokshabhuuh ||

Erbauliche Geschichten, die Befreiung vom Liebessehnen versprechen, gewinnen solange,
wie der Mensch mit dem Aufsteigen von Sättigungsglück im Bauch keinen Hunger erduldet.
Wer freute sich auf Erbauung, wenn er dauernd ans Essen denkt und kein Geld da ist?
Wer von leiblicher Liebe träumt, sollte also wünschen, von ihr erlöst zu sein?

Caturvargasamgraha

तावद्धर्मकथा मनोभवरुचिर्मोक्षस्पृहा जायते
यावत्तृप्तिसुखोदयेन न जनः क्षुत् क्षामकुक्षिः क्षणम् ।
प्राप्ते भोजनचिन्तनस्य समये वित्तं निमित्तं विना
धर्मे कस्य धियः स्मरं स्मरति कः केनेक्ष्यते मोक्षभूः ॥

taavaddharmakathaa manobhavarucirmokshasprhaa jaayate
yaavattrptisukhodayena na janah kshut kshaamakukshih kshamam |
praapte bhojanacintanasya samaye vittam nimittam vinaa
dharme kasya dhiyah smaram smarati kah kenekshyate mokshabhuuh ||

Erbauliche Geschichten, die Befreiung vom Liebessehnen versprechen, gewinnen solange,
wie der Mensch mit dem Aufsteigen von Sättigungsglück im Bauch keinen Hunger erduldet.
Wer denkt schon an Erbauung, wenn es Zeit ist, ans Essen zu denken, und kein Geld da ist?
Wer von leiblicher Liebe träumt, sollte also wünschen, von ihr erlöst zu werden?

Bhagavata

तस्मान्न कस्यचिद्द्रोहमाचरेत् स तथाविधः ।
आत्मनः क्षेममन्विच्छन्द्रोग्धुर्वै परतो भयम् ॥

tasmaanna kasyacid drohamaacaret sa tathaavidhah |
aatmanah kshemamanvicchan drogdhurvai parato bhayam ||

Darum soll einer, der selbst in Frieden leben will, niemanden bedrohen,
denn sonst müßte er den Bedrohten fürchten.

Bhagavata

तस्मान्न कस्यचिद् द्रोहमाचरेत् स तथाविधः ।
आत्मनः क्षेममन्विच्छन् द्रोग्धुर्वै परतो भयम् ॥

tasmaanna kasyacid drohamaacaret sa tathaavidhah |
aatmanah kshemamanvicchan drogdhurvai parato bhayam ||

Darum soll einer, der selbst in Frieden leben will, niemanden bedrohen,
denn sonst müßte er den Bedrohten fürchten.

Bhagavata

तस्मात्सर्वेषु भूतेषु दयां कुरुत सौहृदं ।
आसुरं भावमुन्मुच्य यया तुष्यत्यधोऽक्षजः ॥

tasmaatsarveshu bhuuteshu dayaam kuruta sauhrdam |
aasuram bhaavamunmucya yayaa tushyatyadho'kshajah ||

Darum übe Hingabe und Herzlichkeit gegen alle Wesen,
das unheilige Wesen lös ab, dann wird der unter der Achse geborene Gott wieder froh.

Bhagavata

तस्मात्सर्वेषु भूतेषु दयां कुरुत सौहृदं ।
आसुरं भावमुन्मुच्य यया तुष्यत्यधोऽक्षजः ॥

tasmaatsarveshu bhuuteshu dayaam kuruta sauhrdam |
aasuram bhaavamunmucya yayaa tushyatyadho'kshajah ||

Darum übe Hingabe und Herzlichkeit gegen alle Wesen,
den dämonischen Zustand leg ab, dann freut sich der unter der Achse geborene Gott.

Pancaratra

अकारणं रूपमकारणं कुलं ।
महत्सु नीचेषु च कर्म शोभते ॥

akaaranam ruupamakaaranam kulam |
mahatsu niiceshu ca karma shobhate ||

Schönheit ist nicht selbst geschaffen, und für die Familie kann man nichts.
Auf Mächtige wie Niedrige wirft Arbeit ihren Glanz.

Pancaratra

अकारणं रूपमकारणं कुलं ।
महत्सु नीचेषु च कर्म शोभते ॥

akaaranam ruupamakaaranam kulam |
mahatsu niiceshu ca karma shobhate ||

Schönheit ist nicht selbst geschaffen, und für die Familie kann man nichts.
In Mächtigen und Niedrigen ist es die Arbeit, die erstrahlt.

Garuda Purana

तत्त्वमात्मस्थमज्ञात्वा मूढः शास्त्रेषु मुह्यति ।
गोपः कक्षगते छागे कूपे पश्यति दुर्मतिः ॥

tattvamaatmasthamajnaatvaa muudhah shaastreshu muhyati |
gopah kakshagate chaage kuupe pashyati durmatih ||

Wer vergaß, daß die Wahrheit in ihm selbst ist, sucht verwirrt in den Schriften.
Der dumme Ziegenhirt schaut in den Brunnen und hält das Böcklein im Arm.

Garuda Purana

तत्त्वमात्मस्थमज्ञात्वा मूढः शास्त्रेषु मुह्यति ।
गोपः कक्षगते छागे कूपे पश्यति दुर्मतिः ॥

tattvamaatmasthamajnaatvaa muudhah shaastreshu muhyati |
gopah kakshagate chaage kuupe pashyati durmatih ||

Wer vergaß, daß die Wahrheit in ihm selbst ist, sucht verwirrt in den Schriften.
Der dumme Ziegenhirt schaut in den Brunnen und hält das Böcklein im Arm.

Bhagavata

जिह्वा न वक्ति भगवद्गुणनामधेयं
चेतश्च स्मरति तच्चरणारविन्दम् ।
कृष्णाय नो नमति यच्छिर एकादपि
तानानयध्वमसतोऽकृतविष्णुकृत्यान् ॥

jihvaa na vakti bhagavadgunanaamadheyam
cetashca na smarati taccaranaaravindam |
krshnaaya no namati tacchira ekaadapi
taanaanayadhvamasato'krtavishnukrtyaan ||

Deren Zunge noch keinen Gedanken an den Namen göttlicher Eigenschaft aussprach,
deren Geist seine Lotosfußspur noch nie las,
deren Kopf noch kein einziges Mal sich vor Krishna verneigte:
Führt sie vor mich, die solch Gotteswerk noch nie verrichtet!

Bhagavata

जिह्वा न वक्ति भगवद्गुणनामधेयं
चेतश्च न स्मरति तच्चरणारविन्दं ।
कृष्णाय नो नमति यच्छिर एकादपि
तानानयध्वमसतोऽकृतविष्णुकृत्यान् ॥

jihvaa na vakti bhagavadgunanaamadheyam
cetashca na smarati taccaranaaravindam |
krshnaaya no namati tacchira ekaadapi
taanaanayadhvamasato'krtavishnukrtyaan ||

Deren Zunge noch nie benutzt wurde um Gottes Namen zu sagen,
deren Geist seine Lotosfußspur noch nie gelesen hat,
deren Kopf noch kein einziges mal sich vor Krishna verneigte,
führt sie vor mich, die solch Gotteswerk noch nie verrichtet!

Vicaradipika

जिह्वा दग्धा परान्नेन हस्तौ दग्धौ प्रतिग्रहात् ।
परस्त्रीभिर्मनो दग्धं कथं सिद्धिः कलौ युगे ॥

jihvaa dagdhaa paraannena hastau dagdhau pratigrahaat |
parastriibhirmano dagdham katham siddhih kalau yuge ||

Die Zunge verbrannt am Essen der andern, beide Hände verbrannt vom Zuviel Ergreifen.
Das Herz verbrannt an den Frauen der andern: Was kann im Endzeitalter vollkommen sein?

Vicaradipika

जिह्वा दग्धा परान्नेन हस्तौ दग्धौ प्रतिग्रहात् ।
परस्त्रीभिर्मनो दग्धं कथं सिद्धिः कलौ युगे ॥

jihvaa dagdhaa paraannena hastau dagdhau pratigrahaat |
parastriibhirmano dagdham katham siddhih kalau yuge ||

Am Essen von Fremden verbrennt man sich die Zunge, am empfangenen Lohn beide Pfoten.
An fremden Frauen entzündet sich der Geist. Wie soll man im Endzeitalter vollkommen sein?