Caturvargasamgraha

तावद्धर्मकथा मनोभवरुचिर्मोक्षस्पृहा जायते
यावत्तृप्तिसुखोदयेन न जनः क्षुत् क्षामकुक्षिः क्षणम् ।
प्राप्ते भोजनचिन्तनस्य समये वित्तं निमित्तं विना
धर्मे कस्य धियः स्मरं स्मरति कः केनेक्ष्यते मोक्षभूः ॥

taavaddharmakathaa manobhavarucirmokshasprhaa jaayate
yaavattrptisukhodayena na janah kshut kshaamakukshih kshamam |
praapte bhojanacintanasya samaye vittam nimittam vinaa
dharme kasya dhiyah smaram smarati kah kenekshyate mokshabhuuh ||

Erbauliche Geschichten, die Befreiung vom Liebessehnen versprechen, gewinnen solange,
wie der Mensch mit dem Aufsteigen von Sättigungsglück im Bauch keinen Hunger erduldet.
Wer denkt schon an Erbauung, wenn es Zeit ist, ans Essen zu denken, und kein Geld da ist?
Wer von leiblicher Liebe träumt, sollte also wünschen, von ihr erlöst zu werden?