Bhartrhari Manashaurya

कुसुमस्तबकस्येव द्वयी वृत्तिर्मनस्विनः ।
मूर्ध्नि वा सर्वलोकस्य विशीर्येत वनेऽथवा ॥

kusumastabakasyeva dvayii vrttirmanasvinah |
muurdhni vaa sarvalokasya vishiiryeta vane'thavaa ||

Eines ehrenhaften Menschen Existenz ist zweifach wie die eines Blumenkranzes:
Er ziert das Haupt und führt das Volk, oder er verliert sich im Wald.