Bhartrhari Manashauryam

यदचेतनोऽपि पादैः स्पृष्टः प्रज्वलति सवितुरिनकान्तः ।
तत्तेजस्वी पुरुषः परकृतनिकृतिं कथं सहते ॥

yadacetano'pi paadaih sprshtah prajvalati saviturinakaantah |
tattejasvii purushah parakrtanikrtam katham sahate ||

Wenn schon das tote Juwel von der Sonne mit Füßen getreten zornig entflammt,
wie sollte wohl ein lebendiger Mensch von andern erlittene Schmach ertragen?