Bhartrhari Murkhapaddhati

कृमिकुलचितं लालाक्लिन्नं विगन्धिजुगुप्सितं
निरुपमरसं प्रीत्या खादन्नरास्थि निरामिषम् ।
सुरपतिमपि श्वा पार्श्वस्थं विलोक्य न शङ्कते
न हि गणयति क्षुद्रो जन्तुः परिग्रह फल्गुताम् ॥

krmikulacitam laalaaklinnam vigandhijugupsitam
nirupamarasam priityaa khaadannaraasthiniraamisham |
surapatimapi shvaa paarshvastham vilokya na shankate
na hi ganayati kshudro jantuh parigrahaphalgutaam ||

Ihren von Maden wimmelnden, von Geifer triefenden, stinkenden, Ekel erregenden,
höchst aromatischen gleichwohl fleischlosen Menschenknochen genüßlich benagend
schaut Indras Hündin gar neben ihm liegend nicht zu ihm auf, fürchtet
und beachtet ihn nicht, wie jede arme Kreatur, die wertlosen Mist umschlungen hält.