Bhartrhari Manashauryam

स्वल्पस्नायुवसावशेषमलिनं निर्मांसमप्यस्थिकं
श्वा लब्ध्वा परितोषमेति न तु तत्तस्य क्षुधाशान्तये ।
सिंहो जम्बुकमङ्कमागतमपि त्यक्त्वा निहन्ति द्विपं
सर्वः कृच्छ्रगतोपि वाञ्छति जनः सत्त्वानुरूपं फलम् ॥

svalpasnaayu vasaavasheshamalinam nirmaansamapyasthikam
shvaa labdhvaa paritoshameti na tu tattasya kshudhaashaantaye |
simho jambukam ankamaagatamapi tyaktvaa nihanti dvipam
sarvah krcchragato'pi vaanchati janah sattvaanuruupam phalam ||

Das winzige, von Sehnen und Fettresten schmierige, fleischlose Knöchelchen
benagend gerät der Hund in Entzücken, obwohl es ihm keine Sättigung verschafft.
Ein Löwe wird von einem ihm in den Schoß gefallenen Schakal ablassend Elefanten jagen.
So wünscht jede in Not geratene Kreatur sich den Lohn, der ihrer Natur entspricht.