Manu 8.388 - 390 Verlassen und Warnung

एतेषां निग्रहो राज्ञः पञ्चानां विषये स्वके ।

साम्राज्यकृत्सजात्येषु लोके चैव यशस्करः ॥ ८.३८७ ॥

eteshaam nigraho raajnah pancaanaam vishaye svake |

saamraajyakrtsajaatyeshu loke caiva yashaskarah || 8.387 ||

Ein König, der diese Fünf in seinem eigenen Reich unterdrückt,

sichert sich die Vorherrschaft unter seinesgleichen und die Pracht in dieser Welt.

ऋत्विजं यस्त्यजेद्याज्यो याज्यं वार्त्विक् त्यजेद्यदि ।

शक्तं कर्मण्यदुष्टं च तयोर्दण्डः शतं शतम् ॥ ८.३८८ ॥

rtvijam yastyajedyaajyo yaajyam vaartvik tyajedyadi |

shaktam karmanyadushtam ca tayordandah shatam shatam || 8.388 ||

Wenn ein Opferherr seinen Priester entlässt und ein Opferpriester seinen Opferherrn verlässt, und beide zum Werk befähigt und unbescholten sind, soll jeder von ihnen Einhundert Strafe zahlen.

न माता न पिता न स्त्री न पुत्रस्त्यागमर्हति ।

त्यजन्नपतितानेतान्राज्ञा दण्ड्यः शतानि षट् ॥ ८.३८९ ॥

na maataa na pitaa na strii na putrastyaagamarhati |

tyajannapatitaanetaanraajnaa dandyah shataani shat || 8.389 ||

Nicht Mutter, nicht Vater, nicht Frau, nicht Sohn dürfen verlassen werden. Wer sie verlässt, ohne dass sie aus der Kaste gefallen wären, soll vom König mit Sechshundert bestraft werden.

आश्रमेषु द्विजातीनां कार्ये विवदतां मिथः ।

न विब्रूयान्नृपो धर्मं चिकीर्षन्हितमात्मनः ॥ ८.३९० ॥

aashrameshu dvijaatiinaam kaarye vivadataam mithah |

na vibruuyaannrpo dharmam cikiirshanhitamaatmanah || 8.390 ||

Wenn Zweimalgeborene miteinander darüber streiten, was in ihren Lebensphasen zu tun ist, soll ein König, der sein eigen Heil besorgen will, ihnen ihre Pflichten nicht erklären.