Uttararamacarita

क्लिष्टो जनः किल जनैरनुरञ्जनीयः
तन्नो यदुक्तमशुभंश्च न तत् क्षमंस्ते ।
नैसर्गिकी सुरभिणः कुसुमस्य सिद्धा
मूर्ध्नि स्थितिर्न चरणैरवताडनानि ॥

klishto janah kila janairanuranjaniiyah
tanno yaduktamashubhamshca na tat kshamamste |
naisargikii surabhinah kusumasya siddhaa
muurdhni sthitirna caranairavataadaniiya ||

Ein trauriger Mensch soll wirklich von andern getröstet werden.
Was ich da Häßliches zu dir gesagt, darfst du mir nie verzeihen.
Natürlich vollendet eine duftende Blüte sich erst,
wenn sie am Kopf getragen und nicht mit Füßen getreten wird.