Tilakamanjari

क्षुण्णोऽपि रोहति तरुः
क्षीणोऽप्युपचीयते पुनश्चन्द्रः ।
इति विमृशन्तः सन्तः
संतप्यन्ते न विधुरेषु ॥

kshunno'pi rohati taruh
kshiino'pyupaciiyate punashcandrah |
iti vimrshantah santah
samtapyante na vidhureshu ||

Ein geschundener Baum wächst weiter,
ganz verschwunden nimmt der neue Mond wieder zu.
Solches immer wieder erfahrend können verständige Menschen
bei der Trennung von Liebsten sich nicht mehr grämen.