Manu 10.54 - 57: Leichenschlepper und Henkersknechte

अन्नमेषां पराधीनं देयं स्याद्भिन्नभाजने ।

रात्रौ न विचरेयुस्ते ग्रामेषु नगरेषु च ॥ १०.५४ ॥

annameshaam paraadhiinam deyam syaadbhinnabhaajane |

raatrau na vicareyuste graameshu nagareshu ca || 10.54 ||

Ihr Essen sollen andere ihnen in zerbrochenen Schalen bringen,

und nachts dürfen sie nicht in Dörfern und Städten herumlaufen.

दिवा चरेयुः कार्यार्थं चिह्निता राजशासनैः ।

अबान्धवं शवं चैव निर्हरेयुरिति स्थितिः ॥ १०.५५ ॥

divaa careyuh kaaryaartham cihnitaa raajashaasanaih |

abaandhavam shavam caiva nirhareyuriti sthitih || 10.55 ||

Tagsüber gehen sie zur Arbeit, markiert nach des Königs Befehlen.

Den Leichnam ohne Verwandte tragen sie davon, wie die Regel besagt.

वध्यांश्च हन्युः सततं यथाशास्त्रं नृपाज्ञया ।

वध्यवासांसि गृह्णीयुः शय्याश्चाभरणानि च ॥ १०.५६ ॥

vadhyaamshca hanyuh satatam yathaashaastram nrpaajnayaa |

vadhyavaasaamsi grhniiyuh shayyaashcaabharanaani ca || 10.56 ||

Zum Tode Verurteilte sollen sie töten auf des Königs Befehl und immer nach dem Lehrbuch. Kleider, Betten und Schmuck der Hingerichteten können sie mitnehmen.

वर्णापेतमविज्ञातं नरं कलुषयोनिजम् ।

आर्यरूपमिवानर्यं कर्मभिः स्वैर्विभावयेत् ॥ १०.५७ ॥

varnaapetamavijnaatam naram kalushayonijam |

aaryaruupamivaanaryam karmabhih svairvibhaavayet || 10.57 ||

Einen unbekannten, aus unreinem Schoß geborenen Mann ohne jede Kaste, der wie ein Arier aussieht aber keiner ist, erkennt man an seinen Taten.