बीजमेके
प्रशंसन्ति क्षेत्रमन्ये मनीषिणः ।
बीजक्षेत्रे
तथैवान्ये तत्रेयं तु व्यवस्थितिः ॥ १०.७० ॥
biijameke prashamsanti
kshetramanye maniishinah |
biijakshetre
tathaivaanye tatreyam tu vyavasthitih || 10.70 ||
Einge weise Menschen
wertschätzen die Saat, andere das Feld,
wieder andere
Saat und Feld. Hierfür gilt folgende Regel:
अक्षेत्रे
बीजमुत्सृष्टमन्तरैव विनश्यति ।
अबीजकमपि
क्षेत्रं केवलं स्थण्डिलं भवेत् ॥ १०.७१ ॥
akshetre
biijamutsrshtamantaraiva vinashyati |
abiijakamapi
kshetram kevalam sthandilam bhavet || 10.71 ||
Auf schlechtem
Acker ausgeworfene Saat kommt darin um.
Ein Acker ohne
Saat bleibt dafür ein Stück nackter Erde.
यस्माद्बीजप्रभावेण
तिर्यग्जा ऋषयो ऽभवन् ।
पूजिताश्च
प्रशस्ताश्च तस्माद्बीजं प्रशस्यते ॥ १०.७२ ॥
yasmaadbiijaprabhaavena
tiryagjaa rshayo *bhavan |
puujitaashca
prashastaashca tasmaadbiijam prashasyate || 10.72 ||
Wie durch die
Kraft des Samens von Amphibien Geborene Seher werden,
die man ehrt
und rühmt, so gebührt dem Samen der Vorrang.
अनार्यमार्यकर्माणमार्यं
चानार्यकर्मिणम् ।
संप्रधार्याब्रवीद्धाता
न समौ नासमाविति ॥ १०.७३ ॥
anaaryamaaryakarmaanamaaryam
caanaaryakarminam |
sampradhaaryaabraviiddhaataa
na samau naasamaaviti || 10.73 ||
Der Schöpfer
hat den Nichtarier, der arische Arbeiten macht, und den Arier, der nichtarische
Arbeit macht, geprüft und sagt: „Sie sind nicht gleich und nicht verschieden.“
No comments:
Post a Comment